Pedagog i Psycholog
1. Jak wspierać dziecko w adaptacji w oddziale przedszkolnym? – praktyczne wskazówki dla rodziców.
Informacja od psychologa szkolnego – adaptacja klas I–III
Szanowni Państwo,
Pierwszy tydzień szkoły to dla wielu dzieci normatywny stres adaptacyjny – nowa przestrzeń, nowe osoby, nowe oczekiwania. Ten etap bywa emocjonalnie trudny dla nas wszystkich. Naszym wspólnym celem jest budowanie poczucia bezpieczeństwa, przewidywalności i sprawczości dziecka.
Co pomaga dziecku lepiej się zaadaptować?
1. Rytm i przewidywalność: stałe pory snu, posiłków, wyjścia z domu, krótkie poranne rytuały (np. to samo pożegnanie).
2. Normalizowanie emocji: „Możesz czuć radość i jednocześnie trochę się martwić – to normalne przy nowościach”.
3. Język bezpieczeństwa - nazywanie, że szkoła to miejsce bezpieczne, a dorośli w niej (wychowawca, nauczyciele, psycholog) są po to, by pomagać.
4. Małe kroki i wzmocnienia: chwalimy wysiłek, nie tylko efekt („Widzę, jak się starasz spakować plecak”).
5. Kontakt z rówieśnikami: wspólne zabawy po lekcjach, umawianie się z kolegą/koleżanką z klasy.
6. Wspólne „odczarowanie” nowości: krótki spacer po okolicy szkoły, rozmowa o tym, co jutro będzie podobne jak dziś.
Komunikaty wspierające:
1. „Widzę, że jest Ci trudno – jestem obok. Razem to przejdziemy.”
2. „W szkole są dorośli, którzy Ci pomagają. Gdy czegoś nie wiesz – pytaj.”
3. „Ciekawa/ciekawy jestem, co dziś było najłatwiejsze, a co najtrudniejsze.”
4. „Jeśli poczujesz ścisk w brzuchu, weź dwa spokojne oddechy i pomyśl o naszej umówionej odwadze.”
Czego unikać w komunikacji ?
1. Minimalizowania uczuć: „Nie przesadzaj”, „Duże dzieci nie płaczą”.
2. Warunkowania miłości lub akceptacji: „Jak będziesz grzeczny, to…”.
3. Straszenia szkołą: „Zobaczysz, pani Cię nauczy”.
4. Przesłuchiwania zaraz po wyjściu: lepsze są pytania otwarte po chwili wytchnienia („Co chcesz mi opowiedzieć o swoim dniu?”).
Trudny poranek– szybka „mikroprocedura”
1. Nazwij emocję i ją uznaj: „Widzę, że się martwisz”.
2. Przypomnij plan: „Idziemy do klasy, mówisz pani dzień dobry, a ja macham w drzwiach”.
3. Oddychamy razem (np. 4 sekundy wdech, 4 sekundy wydech – 3 powtórzenia).
4. Krótkie, stałe pożegnanie (bez wydłużania i „powrotów”).
Co mieści się w normie, a co warto skonsultować?
Norma (pierwsze 2–4 tygodnie): zmęczenie, wahania nastroju, chwilowy spadek apetytu, poranne napięcie, pojedyncze „potknięcia” w samodzielności.
Warto skontaktować się wcześniej: uporczywy ból brzucha/głowy bez przyczyn medycznych, długotrwałe unikanie szkoły, nasilony płacz połączony z wycofaniem, trudności ze snem utrzymujące się ponad 2 tygodnie, wyraźny spadek nastroju lub agresja.
Jeśli zauważają Państwo niepokojące sygnały lub chcą porozmawiać o sposobach wsparcia Państwa dziecka, zapraszam do kontaktu. Jako zespół pomocy psychologiczno-pedagogicznej jesteśmy dostępne wysłuchać dzieci, porozmawiać z Państwem oraz zaproponować adekwatne formy pomocy (konsultacja, krótkie spotkania wspierające, ćwiczenia regulacji emocji). Można skontaktować się z nami przez wychowawcę lub dziennik elektroniczny/sekretariat.
Z serdecznym wsparciem dla Państwa i Dzieci w tym ważnym czasie,
Psycholog Karolina Mrozińska wraz z Pedagog szkolną Aleksandrą Gazdą.