Maria Skłodowska - Curie  urodziła się 7 listopada 1867r. w Warszawie. Ojciec Marii Władysław pochodził z rodziny szlacheckiej. Był nauczycielem fizyki i matematyki w gimnazjum, a matka przełożoną pensji. Miała czworo rodzeństwa, trzy siostry Zofię, Helenę i Bronisławę oraz jednego brata Józefa. Wychowała się w bardzo rodzinnej i serdecznej atmosferze. Jednak nie zaznałamatczynych pieszczot, gdyż jej matka będąc w ciąży zachorowała na gruźlice. Z tego powodu unikała bezpośredniego kontaktu z dziećmi. Fakt ten niezbicie odbił się na osobowości Marii. W dzieciństwie miała żywy kontakt z przyrodą, gdyż prawie wszystkie wakacje spędzała na wsi u rodziny, rozsianej po całej Polsce. Obracała się w środowisku inteligenckim i zawsze związanym z nauczaniem dzieci i młodzieży, dlatego miała doskonałe warunki do rozwoju umysłowego.
Od najmłodszych lat wykazywała pociąg do czytania. Wraz z swoją siostra Heleną uczęszczała do szkoły na pensje panny Jadwigi Sikorskiej, gdzie potajemnie uczyła się języka polskiego i historii Polski, co było surowo zabronione.
     W 1873r. Ojciec Marii stracił stanowisko podinspektora i cała rodzina musiała opuścić mieszkanie. Nastąpiły kolejne przeprowadzki. Trudna sytuacja finansowazmusiła rodziców Marii do wynajmowania stancji uczniom z gimnazjum. Początkowo było to kilku chłopców. W miarę upływu czasu liczba ta wzrosła do dziesięciu. Niespodziewanie jeden z uczniów zachorował na tyfus. Chorobą tą zaraziły się też siostry Marii Bronia i Zosia, która zmarła. W maju 1878r. zmarła również matka Marii. Śmierć bliskich wpędziła Marię w głęboką depresję i zniechęciła do religii; do końca życia pozostała ateistką.
     Czasy w jakich Marii przypadło zdobywać wiedzę wymagały od niej wielkiej determinacji, gdyż Polska była pod zaborami, a zaborcy zwłaszcza Rosja dążyli do zniszczenia kultury polskiej. W trakcie nauki w gimnazjum musiała znosić rozmaite szykany. 12 czerwca 1883 r. ukończyła szkołę i mimo znakomitych wyników w nauce odmówiono jej wstępu na wyższą uczelnię. W tym czasie ojciec przechodzi na emeryturę, a związane z tym zmniejszenie dochodów zmusiło Marię do udzielania korepetycji. Własną naukę kontynuowała w Warszawie na Uniwersytecie Latającym. Były to tajne kursy samokształceniowe organizowane w mieszkaniach prywatnych. Owe studia wywarły głęboki wpływ na intelekcie młodej Marii, która zaczęła marzyć o studiach na Sorbonie.
     1 stycznia 1886 r. opuściła Warszawę i zaczęła pracować jako guwernantka, aby wspomóc finansowo siostrę na studiach w Paryżu. Rozwijało się w niej zamiłowanie do pracy badawczej. W 1891 r. zdołała wyjechać do Paryża i zdawszy egzaminy wstępne z doskonałym wynikiem została przyjęta na uniwersytet paryski. Studia zaczęła na Wydziale Matematyczno Przyrodniczym. Oprócz fizyki i matematyki studiowała chemię. Poznała tajniki pracy w laboratorium wykonując pierwsze samodzielne badania. Po ukończeniu drugiego roku studiów zdała egzamin końcowy i jako pierwsza kobieta na Sorbonie uzyskała stopień naukowy z fizyki, a rok później z matematyki.
     W 1894 r. poznała Pierre a Curie młodego naukowca kierownika laboratorium w Ecole de Physique et Chimie, był od niej starszy o osiem lat. 26 lipca 1895r. wzięli ślub cyilny, nie mieli nawet obrączek, a miesiąc miodowy spędzili zwiedzając Francje na rowerach. Mieli dwie córki Ewę i Irenę. Maria była wrażliwą matką i zaangażowaną w sprawy dzieci. Irena została wybitnym fizykiem i otrzymała w 1935r. nagrodę Nobla za odkrycie sztucznej promieniotwórczości. Ewa zajmowała się matką, a pod koniec jej życia napisała biografię, zatytułowaną Maria Curie. W kwietniu 1898 r. opublikowała doniesienie o wynikach badań, a po odkryciu substancji, którą proponowali nazywać polonem, małżonkowie ogłosili w lipcu następny artykuł. Grudzień przyniósł następne odkrycie był nim rad.
     10 grudnia 1903 r. wraz z mężem, w dowód uznania, otrzymała nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki. Trzy lata później 19 kwietnia 1906r. Pierre zginął w wypadku na moście Pont Meut w Paryżu. Został potrącony przez młodego rozszalałego konia zaprzęgniętego do dorożki, a gdy upadł, wóz roztrzaskał mu czaszką. Po śmierci męża Maria przejęła po nim stanowisko na Sorbonie i została jako pierwsza kobieta profesorem na tym uniwersytecie. W laboratorium. W 1907r. Uniwersytet w Edynburgu nadaje jej honorowy tytuł Honoris Causa. W grudniu 1911r. po raz drugi otrzymała nagrodę Nobla w dziedzinie chemii, za wyodrębnienie radu. Maria stała się sławna. W czasie I wojny światowej prowadziła ożywiona działalność, organizowała służbą radiologiczną, ogromnie wówczas cenioną. Po wojnie założyła w Paryżu Instytut Radowy.
     W 1921 r. spotkała się z bardzo życzliwym przyjęciem podczas wizyty w Stanach Zjednoczonych. Była też pierwszą kobietą przyjętą do Francuskiej Akademii Medycyny, a w 1923r. Parlament francuski przyznała jej dożywotnią pensję. Maria Curie zmarła 4 lipca 1934 r. skutek anemii złośliwej wywołanej napromieniowaniem. Została pochowana obok męża na cmentarzu w Sceaux.